Bjarni Þorsteinsson fæddist í Hraunhreppi á Mýrum 1861. Hann lauk embættisprófi frá Prestaskólanum 1888. Á námsárunum var hann bæjarfógetaskrifari í Reykjavík, stundakennari við Latínuskólann og sýsluskrifari í Vatnsdal. Bjarni gerðist sóknarprestur í Hvanneyrar-prestakalli í Siglufirði 1888 og gegndi því embætti allt til 1935. Hann lærði lítilsháttar tónfræði hjá Jónasi Helgasyni og harmóníumleik hjá frú Önnu Petersen. Bjarni var brautryðjandi í íslensku tónlistarlífi. Hann samdi fjölda alkunnra laga og hafði með messusöngvum sínum mikil áhrif á söngmennt í kirkjum landsins. Stærsta minnisvarða reisti hann sér þó með þjóðlagasafni sínu sem kom út á árunum 1906-09 með styrk úr Landssjóði og Carlsberg-sjóðnum danska. Bjarni gegndi fjölda trúnaðarstarfa í sókn sinni og var sæmdur prófessorsnafnbót fyrir afrek sín. Hann lést árið 1938. (Heimild: Ísalög)
Um sr. Bjarna:
Bjarni Þorsteinsson og þjóðlagasafnið (Una Margrét Jónsdóttir).
Bjarni Þorsteinsson. „Tónlistarsaga Reykjavíkur“; óbirt handrit eftir Baldur Andrésson sem Músík og saga ehf. vinnur nú viða að birta á Netinu.
Um verk sr. Bjarna:
„Islandske folkmelodier“. Grein úr „Danske Studier“ frá 1910 eftir Axel Olrik (1864-1917) um þjóðlagasafn sr. Bjarna.
Ritdómur Jónasar Jónssonar um þjóðlagasafn sr. Bjarna (Tímaritið Ingólfur, 1910).
Verk sr. Bjarna: